RBMK to skrót od Reaktor Bolszoj Moszcznosti Kanalnyj (Реактор Большой Мощности Канальный), czyli Reaktor Kanałowy Wielkiej Mocy. Jest to reaktor chłodzony wodą i moderowany grafitem - woda chłodzi reaktor, a grafit spowalnia neutrony. 

Spowalnia je tak efektywnie, że reaktory RBMK mogą pracować na uranie naturalnym lub z bardzo niskim wzbogaceniem, co czyni je jednymi z najbardziej ekonomicznych na świecie.

Konstrukcję RBMK, opartą na budowanych wcześniej w ZSRR reaktorach wojskowych dla produkcji plutonu, Związek Radziecki trzymał w wielkiej tajemnicy, a wszelkie pytania Rosjanie kwitowali krótkim stwierdzeniem, że nie ujawnią ich budowy, bo nie zamierzają ich eksportować, jako „zbyt trudnych do eksploatacji w krajach poza ZSRR”.

Pierwszy reaktor RBMK (budowany od roku 1967) uruchomiono w roku 1973 w Leningradzkiej Elektrowni Jądrowej w mieście Sosnowy Bór, 80 kilometrów na zachód od Leningradu (obecnie Sankt Petersburg). Do dziś pracują tam 4 reaktory RBMK 1000 obok dwóch nowszych reaktorów WWER 1200. Dwa najstarsze reaktory RBMK maja być wyłączone w latach 2018 i 2020. Zastąpią je dwa nowe reaktory WWER 1200.

Wyświetl większą mapę

Obecnie pracuje w Rosji 11 reaktorów RBMK 1000: 4 w Leningradzkiej EJ, 4 w Smoleńskiej EJ, 3 w Kurskiej EJ.

Listę wszystkich reaktorów RBMK na terenie byłego Związku Radzieckiego - uruchomionych, działajacych, zamkniętych, planowanych oraz takich, których budowę rozpoczęto, ale nie zakończono znajdziesz w Wikipedii na dole strony "RBMK".