Obieg pierwotny:

• zbiornik reaktora z rdzeniem,
• wytwornica pary,
• pompa cyrkulacyjna,
• stabilizator ciśnienia.

Obieg wtórny:

• wytwornica pary,
• turbina parowa,
• skraplacz,
• pompa zasilająca,
• podgrzewacze.

Wytwornica pary jest dla obiegów pierwotnego i wtórnego jednocześnie elementem wspólnym i rozddzielającym.

W wytwornicy pary gorąca woda z obiegu pierwotnego przepływa przez tysiące rurek w kształcie odwróconej litery "U" i oddaje ciepło wodzie w obiegu wtórnym.

Woda w obiegu pierwotnym ma temperaturę 300-350^oC i ciśnienie 12-16 MPa (120-160 atm), zawsze wyższe od ciśnienia odpowiadającego temperaturze nasycenia pary. Dzięki tak wysokiemu ciśnieniu woda w obiegu pierwotnym nie wrze pomimo wysokiej temperatury.

W obiegu wtórnym ciśnienie jest niższe i woda zamienia się w parę. Para wytworzona w wytwornicy pary w obiegu wtórnym ma ciśnienie 5-6 MPa (50-60 atm) i temperaturę 270-300^oC. Po osuszeniu jest kierowana na turbiny obracające generatory prądu.

Ze względu na ograniczone moce pomp cyrkulacyjnych, zwykle do reaktora podłącza się od 2 do 6 wytwornic pary, każda z oddzielną pompą cyrkulacyjną. Zespół reaktora, wytwornicy pary, pompy cyrkulacyjnej i łączących rur nazywamy pętlą.

Aby zapobiec wahaniom ciśnienia, do obiegu pierwotnego podłacza się stabilizaator ciśnienia, zwykle w postaci cylindrycznego wysokociśnieniowego zbiornika. W jego dolnej części znajduje się woda, a w górnej para pod cisnieniem. W górnej parowej części zainstalowany jest zespół dysz wtrysku wody, a w dolnej wodnej zespół grzałek.

Stabilizator ciśnienia jest podłaczony do jednej z kilku pętli układu pierwotnego. Dla wszystkich pętli wystarcza jeden stabilizator ciśnienia.

Dla zilustrowania działania stabilizatora ciśnienia rozważmy dwie sytuacje spowodowane spadkiem i wzrostem zapotrzebowania na energię elektryczną.